2.9 : Version I

लागेको बानी कहाँ जन्थियो र, त्यहि माथि सबै भन्दा सानो छु भने पछि अझै बढी जिस्किन मन लाग्दो रहिछ ! पापी संसारको म पनि एक पापी मान्छे, पाए आफ्नै नाता-गोता नपाए आफ्नै तिरको मान्छे खोज्नु मन लाग्दो रहिछ ! खोजले सफलता पाएको थियो, नाता-गोता नभए पनि बुटवलको एउटी दीदी भेटेको थिए ! नया अफिस सबै कुरा नया थियो ! बिहानी ७ बजेको देखिको जगिरी, १२:३० मा पेटमा मुसाले ८-१० चोटी म्यारथों नै लागिसकेको थियो ! त्यहि बुटवलको दीदी र एक जना तराईको सरसंग लागे, मो:मो पेटमा हाल्न !

कुरो जिस्किने पो थियो क्या रे, बोल्न पाए पछि मलाई कसले भ्याउनु ! तराई तिरको मान्छे मलाई सारै रमाइलो लाग्छ, सायद धेरै तराई तिरको साथी भएर पनि होला ! साचै, हामी संगै जाने सरलाई पो जिस्काऊदै थिए !

"के हो सर अझ ससुराली जाने प्लान हो कि देटिङ्ग?" मैले जिस्काउदै सोधे

सर: (तराई कै लवजमा)  के भनि हाल्नु हुन्छ, कहाँ जानु ?

म: होइन अझ अलिक इस्पेसल भएर आउनु भएको छ नि त्यसैले..

सर: अफिसमा आउदा म सधै यस्तै हो

(लाऊन भने उहाले, सेतो निर लगाएको सर्ट, आइरन गर्दा २ वोटा किरिज बसेको खरानी रंगको पोइन्ट र छालाको चापल लगाउनु भएको थियो)

सरलाई जिस्काएको बुझ्दै दीदी पनि हास्नु भयो अनि मलाई पनि जिसक्दै भन्नु भयो, "आफुलाई कसले भनोस, बराऊन पन्ट र बराऊन जुत्ता, माय्चिंग-माय्चिंग, बुढीको चोयाइस हो क्या?"

साचो कुरा चाही कटन पन्ट र फर्मल जुत्ता त्यहि एउटा मात्रै थियो मेरो ! उमेरमा म भन्दा जेठी भए पछि संगै काम गर्ने भएर दीदी नभनी, मेडम भनि सम्बोधन गर्थे

म: बुढीनै चोयाइस गर्न बाकी छ, कहाँ बुढीले चोयाइस गर्दिनु मेडम..

सर: अझै बिहे गरिहाल्नु भएको छैन?

म: सर जस्तो स्मार्ट, मज्जाले बनेर हिड्नु आउदैन कहाँ केटीले हेर्नु नि  !

सर: हाहा: हाहा: हाहा: त्यो त हो ..

मेडम: किन सरको बिहे भएको छैन?

म: छैन नि मेडम कहाँ हुनु?

मेडम: कहिले गर्ने त?

म: हेरु अब कहिले हुन्छ?

धेरै नहेरिहल्नु सर अहिले नै त आखा कम्जोर भएर चस्मा लगाउनु परेको छ, पछि बिहेमा केटी हेर्ने नपाई बिहे गर्नु पर्ला नि, हाहा: हाहा: जिस्किएको सर रिसाउनु भएको त छैन नि भन्दै मेरो काधमा धम्प मर्दैन सरले भन्नु भयो

छैन छैन, मैले त्यति मात्रै भने

मेडम: "आफै खोज्नु भएको छ कि बा-आमा खोज्दिनु पर्ने सर?"

म: हाहाहा अहिले सम्म छैन, अब बा-आमाले नै होला नि

सर: त्यसो भए त सरको VACANY खाली भैहालेको रहिछ

मेडम: केटी चाही कस्तो चाहिने हजुरलाई, के के छन् requirements ?

म: खासै त्यस्तो कहिँ छैन, म संग बस्दिने भए पुग्छ

अर्का संग बस्न बिहे गर्ने हो त सर पनि, सरले हास्दै भन्नु भो..

"त्यस्तो भन्या होइन, म र मेरो बुवा-आमा संग बस्दिने भए पुग्छ ! घरमा जम्मा तिन जना हो, बुवा-आमा र म !"-  मैले थपे

"किन दीदी-बहिनी, दाजु-भाई कोहि छैन?" मेडमले सोध्नु भो

"दाई हुनुहुन्छ तर उहाको फम्ली नै लण्डनमा सय्टल हुनुहुन्छ" मैले जबाफ दिए

मैले अझै रोकिन भन्दै गए, "मलाई बुढी छोडेर कतै गएको पनि मन पर्दैन, बरु काम छोड़दिन्छु बुढी छोडेर त म कहिले जादिन, तर मेरो बुढी मेरो परिवार संगै बस्नु पर्छ, कहिले कहिँ घुम्न जाने भनेको आफ्नो ठाउँमा छदै छ ! म त बुढीको परिवारलाई पनि हामी दुवैले हेर्नु पर्छ भने सोच्ने मान्छे, बिचरा पढायो-पढायो छोरीले हेर्ने बेला छोरी बुढाको घरमा.. मलाई त्यस्तो पनि मन पर्दैन, होला उसको भाई-दाईको फेमिली जस्तै मेरो र मेरो फेमिलीको पनि मेरो बुवा-आमा प्रति बढी रेस्पोंसिबिलिटी हुन्छ तर दुवै परिवार हेर्नु पर्छ"

"ल तेसो भए मेरी बहिनी ठिक हुने रहिछ" मेडम हास्दै भन्नु भयो

"हजुरको बहिनी पनि छ?" म उस्किदै सोधे

"मेरो बहिनी छ नि तर मैले हजुरलाई मेरो मामाको छोरी संग भन्या हो" मेडम छाता खोल्दै भन्नु भयो

हजुर मलाई राम्रो लग्यो पनि भने, आफ्नी बहिनी हुदा-हुदा मामाको छोरी रे, मान्छेले सुरुमा आफ्नैलाई हेर्छन नि ! आफ्नी बहिनी छोडेर मामाको छोरी, एकछिन म सोचमा पुगे, म उहाको आफ्नी बहिनीको लागि लाएक रहिन्छु क्या रे ?? धेरै पछि उहाको आफ्नै बहिनीलाई बानेश्वर एलिना बेकरीमा भेटेको थिए अनि त्यति बेला थाहा भो म साचै उनको लाएक रहिन्छु, हामी निकै फरक सोच्ने मान्छे रहिछौ !!

"मामाको छोरी रे, बुटवल कै हो?? के गर्छिन नि?" मलाई सोध्न मन लागिहाल्यो

"बुटवल नै हो घर तर अहिले यहि बस्नु हुन्छ बानेश्वर, BBA पढ्छे, सोझी छे, घरको सबै काम गर्न आउछ"  मेडमले भन्नु भो

सरलाई छेउ पर्दै, मेडम नजिक गएर मैले भने "घरको काम गराउन बिहे गर्न लागेको होर, घरको काम गर्नु पर्दैन, घरमा काम गर्ने मान्छे छ"

"ह्य त्यस्तो भन्या होइन, बुझकी छे, घर समाल छे पो भन्या त" मेडम रेस्टुरनटको कुर्चीमा बस्दै भन्नु भो

गुफ्फ़ गर्दै-गर्दै हामी खाजा खाने ठाउँ पुगेका थियौ

"खोइ फोटो हेर्नु न त अव कुरा भैसके पछि" मैले हातले मेडमको मोबाइल देखाउदै भने

"यसमा फोटो छैन, फेसबुकमा हेर्नु न कोनिका हो नाम"

मेडमले नाम भन्नु र वेटरले खाजा के लिनु हुन्छ सोध्नु एक्लै चोटी भयो, त्यसैले मेरो लागि उनको नाम "कोनिका" नै थियो ! फेसबुकमा जति "कोनिका" खोज्दा टिवी भन्दा कहिँ आएन ! ३-४ दिन त अल्ल-मल्ल परे ! यसरी सुरु भो मेरो २.९ को यात्रा !

वालेट

बिहान भखर उठ्दै थिए, सस्मिताले फोन गरिन्, "मेरो बिहे आझ रति नै हुने भो, तिमी र पाण्डे जसरी पनि आउनु पर्छ"

मैले छक्क पर्दै भने, "आझ नै रे, अनि आझ भनेर म कसरी काठमाडौँ देखि बुटवल, बरु तिमी यतै आएर बिहे गर"

उनीले झर्किदै भनिन, "अरु कुरा मलाई थाहा छैन, तिमी र पाण्डे जसरी पनि आउनु पर्छ, काली र भुन्टीको नमिल्ने भो रे, आएनौ भने साथी भन्नु पर्दैन मलाई"

"ल ल म पाण्डेलै फोन गर्छु" भनि फोन राख्ने

अनि एकछिनमा सस्मितालाई फोन गरे, "पाण्डेको मिल्दैन रे, exam छ रे भोलि देखि"

"मोर त्यसो भए, पाण्डे नआए पनि तिमी भने जसरी नि आउनु पर्छ, नत्र मेरो मुख कहिले हेर्नु पर्दैन" उनीले भनिन

"म एक्लै कसरी आउने" मैले दिक्क मान्दै भन्दै थिए उनले फोन राखिसकेकी रहिन्छ्न !

उनीले फोन राखे पछि मैले मेरो कल-लग हेर्दै थिए, तेस्रोमा "J" थियो, J लाई नै फोन गरे,

"Do you want go out of valley with me ?" मैले यति मात्रै भने

"out of valley रे कहाँ?" उनि अचम्म पर्दै भनिन

"बुटवल, जाने कि नजाने, त्यति मात्रै भन्न" मैले भने

"जाने तर... " उनि केहि भन्दै थिन मैले बिचमै रोके, "तर सर थाहा छैन मलाई, अहिले ८ बज्यो जसरी पनि १० बजे भित्र कलंकी पुग्नु अनि घरमा समिक्ष्याको दाईको बिहेमा बस्ने गरि जानु पर्ने भो भनेर आउनु है, बिहेको लागि कुर्ता पनि राख्न न अनि घरमा विश्वास गर्नु हुन्छ ! साचै, न्यानो कपडा पनि लगाएर आऊ तर धेरै पर्दैन भोलि नै फर्किने हो" उनीले केहि सोध्न खोज्दै थिन मैले फोन राख्ने !

निकै माया लागेको थियो उनको मलाई, मेरो एकै बोलीमा "हुन्छ" भनिन ! घुम्न त सबै मन लाग्छ तर यति सानो समयमा कहाँ?? किन?? कसरी?? केहि नसोधी मेरो ह माथि ह मिलाइन ! त्यहाँ उनको घुम्ने इच्छा भन्दा म प्रतिको विश्वासको हाबी थियो ! आझ सम्म पनि उनले मलाई कहिले नाई भनेकी छैनन्, कति जाऊ भन्दा !

धेरै बेरको किच-किच पछि ७०० सयमा दुई जनालाई बुटवल पुराईदिने कुरा मिल्यो खलासीसंग !

हामी A साईडको ५-६ नम्बरको सिटमा पाएका थियौ, उनले झयालमा म बस्ने भनिन, मैले पनि जिस्किदै "झयालमा त म बस्छु" भने, उनले ठुस्स पर्दै "ल बस्नु" भनेर सिट छोड्न लागेकी थिन ! मैले हास्दै भने "होइन बाबा जिस्किएको" अनि त्यहि मौकामा गालामा एउटा पप्पी दिए ! उनका गाला लाजले राता भए अनि ठुला आखाले मलाई हेरिन ! मैले "क्यों देखा, क्यों देखा" भन्दै फेरि अर्को पप्पी लिए ! दुवै गालालाई हातले समातेर मलाई हेरी एकै चोटी नक्क र ओठ खुम्चाइन अनि बाहिर तिर हेरिन !

मैले पनि हाम्रो पालो पट्टि बस्ने दुई जना केटासंग मुस्कान साट्दै थिए, उनीले सोधिन, "म त आझ सम्म बुटवल गएको छैन, कति टाडा पर्छ?"

"जाम भएन भने त्यस्तै ८-१० घण्टा" मैले भने

उनले दुवै आखिबाउ माथि गर्दै  बोलिन "ओ हो ८-१० घण्टा? तेत्रो बेर गाडीमा बस्ने? चितवन भन्दा पनि टाडा छ? साचै बुटवल चाही हामी किन जान लागेको? घुम्न हो कि कामले?"

"पख-पख कति धेरै सोधिरा" मैले उनलाई त्यहि रोके

अनि बेली-विस्तार लगाउदै भने, "काठमाडौँ देखि चितवन भन्दा ठयाक्क डबल छ !" उनि आफ्नो कलेज टुरमा चितवन सम्म पुगेकी थिन, काठमाडौँ बाहिर भनेको उनलाई त्यहि चितवन सम्म मात्रै थाहा थियो ! त्यसले चितवन भएर नै बुटवलको बाटो उनलाई बुझाए !

"८-१० घण्टा भए पनि बीच-बीचमा खाजा खान, खाना खाना, सुसू गर्न रोक्छ नि, गार्रो हुदैन म छु नि" भन्दै  उनको टाउकोलाई मेरो काधमा राखे अनि फेरि सुरु भए उनको जिज्ञासाहरु हटाउन "घुम्न नै जान लागेको, खासमा सस्मिताको आझ बिहे छ" उनले आफ्नो टाउको काधबाट हटाएर रिसले मलाई हेर्दै भनिन "म चाही किन जान लागेको त? मलाई बोलाएको छ र ? ह्या भन्नु पर्छ नि, त्यसैले पो बिहेको कपडा राख भनेको रहिछ"

सायद उनलाई चित्त दुखेको थियो होला, उनलाई थाहा थियो कि स्कुल हुदा म सस्मितालाई मन पराउथे ! आफ्नो बुढाले पहिले मन पराएको केटीको बिहेमा नबोलाई जान्नु उनको लागि गारै कुरा नै थियो तर हामी हिडी सकेका थियौ, गाडीले खाजा खाने ठाउँमा पुराऊन लागिसकेको थियो ! त्यहि रिसले होला मैले उनको खाजा खाने ठाउँमा, त्यो उखु बेच्दै गरेको ठेलासंग लिएको फोटोमा उनि ठुसा परेकी छिन् ! मैले सम्झाउदै भने, "सरी कान्छु, हतार हतारमा सबै भयो के, सस्मिताले पनि बिहान भखर भनिन आझ बिहे भनेर तर तिमीलाई पनि बोलाएको छ, येतिकै कहाँ तिमीलाई नराम्रो परेर लैजान्छु त "

त्यस पछि पनि मैले सस्मितासंग धेरै चोटी कुरा गरेको थिए फोनमा, उनले नै तिम्रो बुढीलाई लिएर आउन न भनेकी थिन, अझै बरु नम्बर देउ म आफै कल गर्छु भनेको थिन, मैले पर्दैन भनेर मात्रै हो !

खाजा खाने ठाउँमा रिसले होला केहि खान उनले मानिनन् अनि मैले फकाई फकाई जुस र एउटा चाउ-चाउ खुलाए ! उखु देखेर उखु खान्छु भनिन त्यो पनि खाइन, भखर-भखर लोव परेको केटा-केटी देखेर हो कि किन हो हामीलाई त्यो उखु पसले ठगेछ ! पछि पो हामी भन्दा पछाडी सिटमा बसेका बुढा-बुढीको कुराले थाहा भो ! बुढीले भन्दै थिन, "है बुढा येत्रो उखु २० मा लियौ सस्तै त हो नि ", "के को सस्तो नि तैले कमा अनि थाहा पाउछेस, २० रुपिया भनेको कति हो" बुढा झिझिदै भन्यो

"हजुरलाई त मैले किनेको जे पनि महँगो लाग्छ" बुढीले पनि रिसमा भनिन अनि दुवै अर्कै-अर्कै तिर फर्किदै बसे, उनीहरु चल्दा सिटको आवाजले थाहा पायौ !

उनि मलाई हेर्दै म उनीलाई हेर्दै मुसु-मुसु हस्यौ, बिहे कुराले रिसाएकी उनि भखर मात्रै हसिन ! मलाई नै सम्झेर हास्दै थिन होला, गाडी चड्ने बेला मैले उनलाई भनेको थिए हाईवयमा हिड्दा ख्याल गर्नु पर्छ है जुन सामान पनि महँगो भन्छन, बुझेर मात्रै किन्नु पर्छ ! त्यस्तो गुफ्फ़ दिने म आफै ठगिए ! मैले त्यो उखुलाई सस्तो मै दियो भन्दै ८० रुपैयामा किनेको थिए ! अगी पछाडीकी बुढीले २०मा किनेको भन्दा मैले आमिलो थुक्क निलेको थिए !

बाटोमा मैले ठाउँहरु चिनाउदै गए ! हामीले खाना रामनगरमा खायौ ! धेरै बाटोमा उनि निदाईन, मैले उनको टाउको मेरो काधमा राखेर उनको कपाल चलाउदै गफ्फ गर्दै गए !  बुटवल आउन लाग्दा मैले रागसलाई फोन गरे, बिहे आझै भएकोले उसको घरमा गएर फ्रेश भई कपडा लगाउनु थियो ! अंन्टीले पनि मलाई धेरै माया गर्नु हुन्थियो र अझै पनि गर्नु हुन्छ ! रागसको बहिनी पनि हुदा उनीलाई पनि कपडा लगाऊन सझिलो हुन्थियो त्यसैले मैले त्यहाँ जाने सोचेको थियो ! मन-मनमा धेरै डर थियो, उनको र मेरो बारेमा त्यहाँ कसैलाई थाहा भो भने मलाई घरबाट नै निकल्दिनु थियो होला ! अंन्टी र मेरो मुम्मी धेरै मिल्ने साथी हुनुन्थियो ! उहाहरुको सधै फोनमा कुरा हुन्थियो ! झुकेर पनि कसलाई थाहा भो भने म निकै समस्यामा पर्थे ! सायद यो मेरो जिन्दगीको ठुलो सहस मध्य एउटा थियो !

मैले उनलाई मज्जाले सम्झाएको थिए, धेरै नबोल्नु, कसले को हो भनेर सोध्यो भने सस्मिताको सानोको साथी हो, बिहेमा आउन मात्रै संगै आएको नत्र मलाई खासै चिन्दिन भन्न भनेको थियो ! रागसको घर पुगे पछि म नै बोल्थे, उनको परिचय मैले नै दिए ! उनलाई कसैले केहि सोधी हाल्यो भने म आफै जबाफ दिन्थे ! गफ्फई-गफ्फमा मैले उनको घरपनि बुटवल थियो भनेछु, साझ कपडा लगाउने बेला उनलाई रागसको बहिनीले सोधिछिन, अनि उनले आफ्नो घर फिल्म हलको नजिक हो भनेर भनिछन ! यति भन्दा पनि फेरि फिल्म हल देखि कता भनेर उनलाई सोधे पछि उनलाई के भन्नु के भन्नु भएछ ! उसलाई चुप लगाऊन उनले आफ्नो एउटा कानमा लगाउने झुम्का उसलाई दिनु पर्यो ! झुम्काले हाम्रो झुट लुकाएको थियो ! केटी मान्छेलाई झुम्का पाए पछि कुरा आउने त कुरै भएन !

बिहे घर त्यहाँ भन्दा ४-५ किलो-मिटर टाडा थियो ! रातिको बिहे भएकाले गाडी पाउन पनि मुस्किल थियो ! त्यसले बिबसलाई फोन लगाएर बोलाए ! बिबसले हामीलाई उसको बाईकमा बिहे घर त पुरै दियो तर अर्को ठुलो समस्यामा भने हालिदियो ! मलाई जुन कुराको डर थियो, त्यहि नै भयो ! धेरै पहिले उसले मलाई र उनलाई पाटन दरबारमा देखएको थियो ! मैले उनीलाई मेरो बुढी भनि उसलाई चिनाएको थिए ! हामीलाई पुराएर आए पछि उसले सबै कुरा रागसलाई सुनाए छ अनि अर्को दिन रागसले घरको सबैलाई ! मलाई झन्डै १ घण्टा लग्यो होला सबैलाई सम्झाउन ! अन्तमा हामीले एक-अर्कालाई खासै चिन्दैनौ भनेर मैले सबैलाई झुटो विश्वास दिलाए !

बिहे घर पुग्ने बितिकै आलोकले मलाई ऊ को हो भनेर सोध्यो, मैले "साथी" भनेर भनेको थियो ! खाएको सुरमा उसले "बहिनी" भनेर सुनेछ ! त्यसले पनि ठुलो काण्ड परेको थियो त्यसको चर्चा पछि गरुला ! बिहे घर त पुगियो तर चिनेको सबै खाएर टिल थिए अर्को टिल नभएको चिनेको मान्छे भनेको दुलई मात्रै थिइन् ! दुलईलाई मंडवमा डिस्टब गर्न जाने कुरा भएन, त्यसैले मैले उनिसंग कुरा गर्न लागे !

"आझ तिमी साचै निकै राम्रो देखेको छौ ! I became fan of yours " मैले भने

"किन अरु बेला नराम्रो देखिन्छु र? हजुरलाई पनि निकै राम्रो देखेको छ" भन्दै मेरो टाई मिलाई दिईन

"होइन अरु बेला पनि राम्रो देखिन्छौ तर आझ अलिक बढी" मैले हास्दै भने !

 साचै आझ उनी निकै राम्री देखेको थिए ! उनले भन्टा रंग बुट्टादार कुर्ता लगाएकी थिन ! त्यस माथि कालो सल ओडेकी थिन ! साचैको रानी जस्तै देखिकी थिन ! फुलबारीमा फुलेको सबै भन्दा राम्रो फुल जस्तै देखेकी थिन मेरी कान्छु आझ !

"गिफ्ट दिनु पर्दैन?" उनले मलाई सम्झाईन

कुरै कुरामा मैले त बिर्सेछु ! मंडव नजिकै गिफ्ट दिने टेबुल थियो ! हामी त्यतै लाग्यौ, "हजुरको नाम" टेबलमा बसेको जुगावाला दाईले सोध्नु भो,

"सागर ज्ञवाली" मैले यति मात्रै भने

"के छ यसमा?" टेबलबाट प्रश्न आयो

"किताब" मात्रै के बोलेको थिए दाईले दुख गरेको लगाएको गिफ्ट रप्पिंग पेपर च्यातेर लेख्नु भो, "सागर ज्ञवाली - किताब - जीवन कडा कि फुल"

घरबाट कलंकी जानु आगाडी घर नजिकको किताब पसलमा पसेर त्यो किताब किनेको थिए ! धेरै हिडेर भेटेको गिफ्ट पसलमा रप्पिंग गर्न लगाएको थिए ! उनि मलाई हेर्दै केहि सोध्न खोज्दै थिन मैले कुरा बुझिहाले "हाम्रो तिर गिफ्ट के लिएर आयो भनेर हेरेर लेख्ने चलन छ, त्यस्तो गर्दा गिफ्टमा आएको पैसा-समान हराऊदैन नि"

To be continue...

What is Love?

प्रेम के हो?

परिभाषा कसलाई सोधु?

Is this same that happen with Romeo and Juliet?

Is this same that happen with Shah Jahan and Mumtaj?

Do i need to die

Or see her dying to know the love

To share same feeling of Romeo and Juliet

Is that love

that cause the Goosebumps

With her finger tips

That hadn't come when naked slut pass me through

Is this same that Fhateman said

मर्न बरु गारो हुन्न, उनको माया मर्न सकिन

Or it’s the way Shankara said

Love is माया  and माया is illusion

Or it’s the one that noone could define yet

Who knows everyone waiting for me to define

Me, defining love, hahaha

Who never believe on it

Who never believe finding self in someone else

Let the love be mystery

Let it be undefined

Let it be self

Let be the orphan

Let's no one claim it

So everyone can hold it

Let it be self

Let it be undefined. 

Not Mine

I would kiss you in your forehead
and if possible
On your pretty lips
I would explore your lovely body
with my finger tips

But that would be wrong
I would,
Be crossing a line
for despite all my wishes
You are not mine.

उनि

आझ फेरि लेख्दै छु
मनको कोरोधलाई 
अक्षरमा पोख्दै छु
दिन उही छ
रात उही
बदलिएको त समय 
बदलिएको त साथ 
बदलिएको त माया 
काला अक्षरले वियोग लेखि 
मिलन र बिछोडको लुका-छुपी 
मनको भडासलाई आफैमा रोकी 
रुदै हिड्छु 
यो मेरो कस्तो गति 
कसले के गर्न सक्छ 
यही रहिछ मेरो नियति 
मायाको परिभाषा उनलाई बुझे 
त्यसैले दियो पिडा जति

SEEN

Sagar Gyawali
11 hours ago
"Betraying me is not the problem, believing you is"

Facebook status always comes through my heart, what exactly I feel at that moment. I didn't break the trend this time too. As always, Facebook's mafias did like and comment to make it another hit one!! It was oblivious that, question like 'what happen?', 'is something wrong','who betray you', bla blaa will be booming. I never replied on such questions and also never took as major concern. My pessimistic thoughts on facebook always seek for conflict. May be Karl Marx was right, conflict create change. Here I was hoping for the change to encounter, the change on her behaviour. The change of her immaturity to maturity. The change of her stupidity to intellectual-ity. The change that can be sustainable. I don't want it as previous one. The change that fade away with time.
I'm really bad at expressing things directly. Words help me lots to express myself. Facebook as usual didn't betray me and my thoughts to reach till her. And it finally reached her early morning.

She: hello dear
Me: hey, के छ?
She: ठिक छ बुढा ! के हो त्यस्तो status?
Me: (as if you don't know it, fishy smile in my face) nothing just a status
She: why?? Did I do something wrong?
Me: (now she seems coming on hardcore conversation) nothing that serious, its just what i felt yesterday
She: what you felt, huh... yesterday?
Me: same thing what I wrote
She: come on say me, I’m serious. Why you wrote that?? You always do like that? You never share anything with me
Me: (what should I share....I don't feel that desperate to share my harsh feeling to one someone who made it harsh) nth much till when you study yesterday ?
She: I don't remember exactly time, may be 12:15 around why?? Can you please for god sake say me what the fuck is behind the scene of the status?
Me: did you use viber after we had long talk at 9 pm तिर??
She: huh...why you asking all these bullshits... I don't remember...first say what's wrong??
Me: (I don't remember re...you saying it as if using viber is blinking your eyes..without any consciousness) don't remember???? Why you can't remember what you did one day ago also?
She: No i don't . ohk bye I got lots of work to do.

(I fail to change you again, you are the one whose viber online status is off, how can i know you are online or not and when i text you it gets delivered and SEEN but i don't get reply of it. What should i think now then??) 

Feb 19: It's not a Break-Up Day

Making jealous to your love one is not a big deal. Making others jealous of your love one is. You never know the wave of jealousy that you are creating for your love-one may kill the relationship. It’s never a year, nor a month, nor a day, nor an hour, nor a minute, nor a second that end the relationship which was build in 100s of days. It’s just the moment that may destroy your house full of love and happiness, burning down with the tears and frustration.  It’s is always a moment to destroy and years to build. So, it’s on you that you give your moment to build it or destroy it.

             
I always question myself that why i loved you? Why my mind starting thinking of you? Why my heart starting beating for you?  Why?? The question always trigger to my mind. WHY?? I’m unknown of the facts that why i fell in love with you. Did i fall in love with you or time made me started loving you. I’m dilemma; I’m out of my mind. But somewhere deep in my heart i feel the love of you. Loneliness of being without you kills somewhere in my heart. But still I’m unaware of moment when i fell in love with you. I can’t presume the time that made me fell. But why i was showing my desperate feeling towards you in the early days of our love life. Isn't that love? Or that was just the infatuation that occurs to me. Or it’s just the beauty of body that dragged me towards you. There are 100s of question revolving over my head. I neither can run away from that nor i can answer them back. Besides all, i just know and i’m very clear that i want you to be happy and better. That doesn't mean that i want new one on you. I still want you to be you with better piece of carve on you.

              I may not be able to answer your question that, “Didn't you love just the way i’m?” I may fail to justify what i actually mean when i mean better you. The “You” is always a “You” what i want. Only wish to make it Better “You”. If I’m not able to make “You” as “Better You” that what’s the point of living with you.  Every lover want their love-one to be better and better always that doesn't they don’t love the real one. Being self doesn't mean growing your awful and childish behavior when you are grown up. Being self means being true to your heart and improving yourself as the world and your concern-one wants to see you. We always have to live our own life by our own that doesn't mean you should forget those days and moments when many of your near one lived for you. If they did for you then you also have obligation for doing to them.

          You can’t dream your life as other did. They are different and we are different.  They didn't cry together as we did, they didn't laugh together as we did, they didn't fight as we did, they didn't feel the same warmness that we felt, they didn't love the way we did. They didn't do the way we did; we didn't do the way they did.  Both of us did the same, as we, they also loved each other but they are they and we are we.

               If marriage is the end of our love then i never loved you. It’s just the major part of our society, not the major one of my love. Living happily with you is only major things of mine. That’s doesn't mean I’m running away from the fact that one day we have to marry. I will, surely i will, i always dream of it, i always think of it that doesn't mean i always have to speak of it. Talking about this we can’t forget the moment where we started our love with no-hope of being together for long or marrying each other. Today we are growing; being together with each other for eternity has rotten in our heart badly. We started with zero chance of marriage and we are here with 99 today. But still you are lingering with remaining 1 then I’m sorry. I can lie with me but can’t lie with you. 1 % is something that i always keep until i finish the game. But still i want you to stay; i want you to love more. I don’t want to break up the relationship and it’s not a Break-Up day too. 

मोडेल, प्याज, पेट्रोल र फेसबुक

"फेसबुकमा त जो पनि राम्री हुन्छन नि, अरुको कुरा किन गर्नु पर्यो, तेरो प्रोफाइल पिक्चर हेर्न न, जोनिलिबर जस्तो तेरो मुख, त्यहाँ कस्तो राम्रो देखएको छस्"  खितिति हास्दै सुरेनले भन्यो !
मैले झर्किदै भने, "साला, आफ्नो मुख हेरेको छस्, कुकुरले मुते जस्तो छ, अरुलाई भन्छ" मैले जोड्दै भने, "अलिक गोरो, हल्का भुडी र निदारमा ताग नभएको भए, तेरो दाई आझ हलिउडमा हुन्थियो ! जसलाई पनि आफु जस्तो सोच्छ यार! हुने त दोष तेरो होइन, जति बुद्धि छ त्यति नै बोल्ने त हो !"
अघि देखि चिलाएको नाक भित्र चोरी औलाले कोटाएर रौ सहितको सिगान निकाली, बुढी र चोरि औलाले डल्लो बनाएर उ तिर फाल्दै भने, " लाऊ खा, तैले जे भने पनि, केटी चाही त्यो खतरा नै हो के, फिगर हेर्न कस्तो बबाल छ !" अस्तिनै  फेसबुकबाट इ-फोनमा इस्क्रिन शर्ट लिएको फोटो देखाउदै भने, "मोडेल नै होला के यो केटी"
"ह्या कति एउटै कुरा गर्रा, आझकल त जस्ता तोर्पे केटी पनि मोडेल भाछ्न् नि, भए-नभए पनि फेसबुकमा वर्किङ्ग एज मोडेल लेख्थे भो नि कसलाई के त, मागेको DSLR ले एक-दुई फोटो लियो अनि इडिट गरी राख्दिए पछि, त जस्ता बोकालाई गुफ्फ़ दिन पुगी हाल्यो नि" पसले तिर हेर्दै भन्यो "दाई २ ओटा दुधको चिया"
एकछिनमा चिया पनि आयो, पसले पनि हाम्रो कुरा सुनेर मुसु-मुसु हास्दै थियो ! मैले सोधे, "दाई चना छ?"
"चना-समोसा-चिया बेच्ने ठाउँमा चना नभएर मोडेल हुन्छन त" मलाई जिस्कौदै भन्यो !
"मोडेल भएको भए त घर नै यहि हुन्थियो नि हाम्रो, सन्चै दाई तो कपडा पसलकी मैया चाही कहाँ गइन् ह" मैले चनाको पिलेट समात्दै भने !
"कहाँ हुनु नि, पसलको शाहुको छोराले बितेछ नि, देउसी सटर लगाएर बस्थे" दाईले हास्दै भने
"लाऊ हेर त सुरेन तेरो बुढीलाई त भएछ नि तेसैले त" मैले थपे !
"तेरो बुढी होला नि, बोका तै नै छस्" दाईतिर चनाको पिलेट देखाउदै सुरेनले भन्यो, "खोइ त थोरै प्याज काटेर रख्दिनु त"
"ह्या भाई पनि १० रुपियाको चनामा २० रुपियाको प्याज राख्ने हो क्या" दाईले दिक्क मान्दै भने "हेर भाई पहिले प्याज काट्दा आसु आऊथियो, अहिले किन्दा आउछ ! ११० रुपिया किलो भाको छ !"
"होर, खोइ त फेसबुकमा खाई कहिँ अपडेट आएको छैन त त्यस्तो, पेट्रोलमा ३ रुपिया बढ्दा त वाल नै भरिने गरी लेख्ने केटाहरुले, २०को प्याज ११० हुदा सम्म कहिँ छैन त" मैले छक्क पर्दै भने !
"त मुला कुरै बुझ्दैनस, तिनीहरुले कहाँ पेट्रोल बढेको दुखले इस्टाटस लेखेका हुन त, बाइक छ भनेर सुनाएको हुन् नि, अब प्याज मेरो घरमा भनेर सुनाउने कुरा भएन त्यसैले लेखेनन् नि" सुरेनले चियामा लगएको तर गिलासको टुप्पो माथि राख्दै भन्यो !

राज ३

In the search of her happiness

त्यो दिन भेट्ने कुरा हाम्रो पहिले नै तहे भईसकेको थियो | उनको अफिसको पहिलो दिन थियो आझ, अफिसमा सानो इस्कट लगाउने पर्ने भएकाले घर पुगेर कपडा फेरी छिटै आउछु भनेकी थिन् ! मेरो अफिस र उनको माइक्रो इस्ट्प दुवै टुरिजम बोड नजिक थियो ! त्यसैले त्यहि भेट्ने निधो गरेका थियौ ! 

यो हाम्रो दोस्रो भेट थियो, त्यो भन्दा पहिले मैले उनलाई हिजो भेटेको थियो ! उनी आफ्नी बहिनीसंग आएकी थिन ! बहिनीले हामीलाई बीचमा छोडेर गएर मलाई निकै ठुलो गुण लगाएकी थिन् !  भद्रकालीको आकासे पुलमा उनले मलाई दाई भनि सम्बोधन गरिन् ! त्यो भन्दा पहिले हजुर-हजुर भन्दै कुरा गरेकी थिन् ! उनको मुखबाट मलाई दाई भने शब्द सुन्ने बितिकै मेरो हात उनी माथि उठ्यो अनि आफैलाई आत्माग्लानी भो, मन-मनै आफैलाई थुके, उनी मलाई हेरिरहिन ! पहिलो भेटमा नै केटी माथि हात उठाउने कस्तो लाज पचेको पुरुष रहिछ भनेर सोच्दै थिन होला ! मैले आफ्नो गालामा १-२ थप्पड आफै हने अनि कान रातो नहुन्जेल समातेर बाटो भरि SORRY भन्दै हिडे ! बाटोको सबै मान्छेले हामीलाई हरे पछि, उनले मेरो हात तानिन् ! एक्कासी मेरो मनमा किन कोरोधको जावला फुटेको थियो उनले दाई भन्दा मलाई नै थाहा छैन ! घर पुगेपछि उनले मलाई मय्सेज पठाईन्, "बहिनीलाई हजुर राम्रो लग्यो रे", सायद बहिनीलाई दिदीको गाला तातेको थाहा रहिन्छ क्यारे !  मैले पनि पठाए "बहिनीलाई थान्क येउ भनिदेउ, मेरो तर्फ़बाट उनलाई डेरी-मिल्क" तर त्यस पछि भने मेरो ति बहिनीसंग कहिले पनि भेट भएन,  डेरी-मिल्कको आझसम्म पनि ऋणी छु ! बहिनीलाई राम्रो लाग्नुमा मलाई कहिँ उत्साह थिएन, दिदीलाई राम्रो लग्यो कि लागेन भने मात्रै मेरो इच्छाको बिषय थियो ! उनले पनि भनिनन्, मैले पनि सोध्ने आट गरिन ! 

उनी कहिँ बेरमा नै त्यहाँ आइपुगिन अनि मुसुक्क हासेर 'हाई'  भन्दै नजिक आईन् ! हामी त्यहाँबाट हिड्यौ, मैले बीचमा नै सोधे, "कहाँ जाने त?" मलाई पहिले देखि नै रेस्टुरेन्टमा बसेर प्रेम पोखेको मन पर्दैन थियो, त्यसैले सुरुमा आफैले भने रेस्टुरेन्टमा पनि के जानु ! अस्तिनै उनले त्रि-चन्द्र कलेज घुम्ने फोनमा इच्छा देखाएकी थिन्, त्यसैले मन-मनै उनलाई त्रि-चन्द्र कलेज घुमाउनु पर्ला भनेर सोचेको थिए ! उनको कहिँ प्रतिक्रिया नआए पछि मैले फेरी सोधे, "घरमा के भनेर आयौ नि?",

"साथी सँग फिल्म हेर्न जान्छु भनेर हिंडेकी थिए" ! उनले भनिन् 

मैले फेरी थपे, "त्यसो भए घरमा late night बहिर बस्नु दिनुहुन्छ !"  

"होइन गाली गर्नु हुन्छ, अहिले डाडी घर नभएर मात्रै हो" उन्ले उत्तर दिन् 

मैले फेरी सोधे, "डाडी कहाँ हुनुहुन्छ त?"

"दुबाई" उनले यति मात्रै भनिन् ! पछि पो थाहा भो उनका बा अफघानिस्तानको घरका चुलोमा रोटी सक्दा रहेछन ! घरमा कसैले बा कहाँ छन् भनि सोध्यो भने दुबाई भन्नु भनेर उनलाई पाठ पढाएका रहिछन् !

मैले उस्किदै सोधे, "त्यसो भए घर ढिलो जादा पनि हुन्छ?"

उनले एक शब्द मात्रै बोलिन्, "ठिकै"

यसो मोबाइल निकालेर समय हेरे, ५:५० भएको रहिछ ! हामी रत्न पार्कको आकासे पुलमा हिडिरहेका थियौ, मैले भने, "१० मिनट बाकी रहिछ, evening show सुरु हुन जय नेपाल जाऊ न त" 

हामीले हतार-हतार गर्दै आखाले मुस्कान साट्दै हल पुग्यौ ! बूकिंग गरेको मान्छे नआउने भएपछि लास्टको २ सिट हामीले पायौ ! म निकै हर्षित भए, लास्टको सिट पाएर होइन उनको इच्छा पूरा गर्नु पाउदा ! धेरै पहिले उनले फस्बुकको च्याट भनेकी थिन, "मलाई राती लास्ट सिटमा बसेर फिल्म हेर्न क्या इच्छा छ" 

आझ जानी-नजानी उनको इच्छा पूरा भएको थियो तर उनलाई भने त्यसको अत्तो-पत्तो नै थिएन ! मलाई पनि थाहा दिन्न मन लागेन ! फिल्मको नाम "राज ३", सुन्दै कस्तो लाग्ने, के-कन राजै-राजले भरिए जस्तो !

फिल्ममा राज थियो थिएन मलाई अत्तो-पत्तो नै भएन, मेरो आखा उनको मुस्कानको राज खोज्नै बेस्त थियो ! मानौ उनको मुखलाई मेरो आखाको प्रोजेक्टरले इस्क्रिन बनाएको थियो !

फुटेको चस्मा

Collection of फुटेको चस्मा of mine from past 5 years (2008-2013)

दिन भरि बिरामी भई ढलेको मुढो जस्तै निर्जीव भएर सुतिरह्दा पनि उनको एक चोटी पनि कल-माय्सेज कहिँ  आएन | मलाई रिस उठ्नु त शोभाभिक नै थियो | सिरानी छेउको मोबाईल टिपी पनि मैले निरासा पोक्दै माय्सेज गरे "तिमीले मेरो साचो-बिसन्चोको ख्याल नगरे पनि म भने सधै गरिनै रहन्छु, राम्रो संग पढ है " ! 

यस्तो विधुतिय प्रेम-पत्र पठाए पछि, माफी सहित मायाले भरीपूर्ण माय्सेज रिप्लाईमा आउला भनि सोच्नु मेरो गल्ती थिएन | मैले सोचे जस्तै गरी केहि छेडमा रिप्लाई पनि आयो | पहिलो दुई शब्दमा नै माफी र माया दुवै पोखिएको थियो | सारै खुशी र मनमा उनको मायाको घुर्की लगाउदै आगाडी पढ्न लागे | सबै पढी सके पछि आगाडी किन पढेछु पनि आफ्नो माथि नै घिर्ड़ा लग्न लग्यो ! मनमा नै दुखेर आयो, पहिलो दुई शब्दमा नै माफी र माया एकै चोटी पाएर बाघ जस्तो फुलेको मेरो मन एक्कासी पानीमा रुझेको मुसा जस्तो हुन पुग्यो |  फरक यति मात्र थियो कि त्यहाँ आगाडी माया भन्दा बढी कोरोध थियो | उनले लेखेकी थिन, "सरी, लब येउ ! तैले अरु ज सोचे पनि सोच, मलाई मतलब छैन, जति माया गरे पनि नदेख्ने निस्टुरी पुरुष जात" | उनले सारै पुरुष जतिलै नै गाली गरेकी थिन, तर मनमा भने मलाई अझै पनि विश्वास लागेको थिएन | बिरामी भएर तितो गोली खाएको बेला त उनले यस्तो भन्नु नपर्ने, आफ्नो आखालाई नै दोषी ठहराए अनि छेउमा भएको चस्मा खोज्न लागे | चस्मा के समातेको मात्रै थिए, आमाले सिसाको ठुलो गिलासमा दुध लिएर ढोका खोलेको धाय्म र चस्माको फ्रेम फुटेको पिट दुवै आवाज मेरो कानमा गुञ्जियो | आमाले लाऊ बाबु दुध खाऊ भनेको शब्द मुखबाट बाहिर के निस्कियो थियो, आमाले झिझिदै  भनिन, कस्तो हुस्सु हुनसकेको बाबु त अस्ति भखर तेत्रो पैसा खर्च गरेर बनेको चस्मा दुई दिन हुन नपाउदै फुटालिस् है | साचो कुरो चाही त्यो चस्मा मेरी पहिलेकी प्रेमिकाले बनाई दिएकी थिन, आझ सम्मकै सबै भन्दा बलियो चस्मा हुन पुग्यो त्यो मेरो | उनले मलाई छोडे पछि उनको चिनो भएर बसेको थियो त्यो चस्मा मलाई | उनले छोडेर पनि अर्की संग एक वर्ष बिताई सकेको थिए मैले, निकै बिलियो रहेछ उनले माया बनाई दिएको त्यो चस्मा |  आमाले त्यस माथि कुरा थप्दै भनिन, भोलि बिहान कलेज पढाउनु जानु छ कसरी पढाउछस | तलाई मैले भनेको होइन सधै एउटा extra चस्मा बना भनेर हेर भोलिको कलेज छ, चस्मा नलाई कहिँ देखदैन यसले | आमा रिसाउनु सामान्य नै थियो सधै दुई ओटा चस्मा बनाउछु भनेर एउटाको पैसा अरुनै के-के गरि सिधाउथे | 

Rest in Peace - My love Chulbuli

कति रिसाएको होला चुल्बुल

मारिस है भनि मेरी चुल्बुली

उ मान्छे भएको भए

कुटी कुटी निकल्थियो होला मेरो काचुली

पहिले को नै थियो र उसको लागी चुल्बुली

मिलाई दिने मै लमीले गरे मन-परी

दुई मुटुलाई एक ठाउँ लाउने

मेरै भयो सोच जति

भगवानले पनि धिकर्दौ होलान

भनि गर्यो मोरोले के गल्ती

रुन्छ आझ मेरो मन

सम्झी ति मेरी मनकी प्यारी

सधै खेल्थिन कहि झिजो नमानी

कसलाई बोलाऊ अब म छोरी भनि

मर्ने बाउ मै नै भए अपराधी

माफ गर चुल्बुल म निष्ठुरीलाई

बचाउन सकिन तिम्रो बुढी चुल्बुलीलाई

उसको रिक्तता भन्दा

के ठुलो दिन्छौ र  सजाए मलाई

मन बुझौ चुल्बुल

बाउले पनि छोरी गुमायो भनि

तिम्रो पिडामा आसु बगाउने

यो अपराधी पनि छ भनि

आकाशको तारा भईन तिम्री चुल्बुली

हेर्नु त्यहि चम्किलो तारा हो भनि चुल्बुली

माफ गर्नु गल्ती भो यसपाली

तिम्रो चुल्बुलीलाई मर्नु थिएन मेरो नियति

कोसिस गर्दा-गर्दै सकेनन

ति  सेतो कोट लगाउने जगिरी

I'm Sorry, She is down भनि

छोपी दिए आखा, मरि भनि चुल्बुली 

रोप्ने छु गुलाबको फुल

मानी यही फुल भईन चुल्बुली

लामो बिदा गईन भनि चुल्बुली

चुल्बुल संग चुल्बुल-चुल्बुल गर्ने तिम्रो-मेरो चुल्बुली